- осон
- [آسان]саҳл, сабук; муқоб. душвор; кори осон кори саҳл, кори сабук; роҳи осон роҳи сабукгузар; осон будан саҳл будан, мушкил набудан, сабук будан; осон кардан (кореро, мушкилеро) саҳл гардондан, сабук кардан; осон шудан саҳл шудан, сабук шудан; осоносон ба осонӣ
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.